tushdi. Ikkalalari ham goly bo'lib yechinishgandan so'ng Dilya yanga Boburni asbobini masaj qila boshladi va turgandan so'ng amiga sekin sekin ishqalashga tushdi. -Oooo... endi o'ziz tiqvoring yanga. Bobur kayfdan ko'zini yumib yotardi, Dilya yanga esa o'qni sekin patronga tiqdi. -Ohhhh... immm... ayyyy. Dilya yanga bir maromda Boburni ustida o'tirib turardi, Bobur esa bazi bazida yangasiga dam berib o'zi harakat qilardi. 3-4 daqiqa shu usulda qovushganlaridan so'ng Bobur yangasini tagidan chiqib usti chiqib oldi va undan bo'sa ola boshladi. -Mmm jonimmm... Chalp chulp etgan ovozlar chiqardi. Shundan so'ng Bobur Dilyani oyog'ini ikki tarafga ochdida tez tez asbobini kirgizib chiqara boshladi. -Ah. ah. ah. oyyy. immm. tezlashing Bobur tezlashing! Bobur yanada tezlashdi. Bu usulda 2-3 daqiqa davom etishgandan so'ng Bobur sekinlasha boshladi. -Vaaaahhh... yanga kelyapti! -Chiqaring unaqada! Bobur asbobini chiqarib Dilyani qorniga konchat qilib yubordi. -Ohhh... anchadan beri bunaqa maza qilmagandim. Asbobiz dard ko'rmasin Boburjon! ... Ertasi kuni tong sahardan Dilya yangani darvozasi qattiq taqillay boshladi. Ko'zini zo'rg'a ochgan Dilya Dinora dedi: -Bor qani kim keldi ekan? Joyidan yugurib turib ketgan Dinora borib darovani ochdi. -Iyy assalom amaki. -Vaalaykum. ayang qani? -Uyda yotgandilar. -Bor chaqir! -Aya sizni Ermat amakim chaqirayapti. -Ermat amaking nimaga kelibdi? -Bilmadim... Tezgina o'rnidan turib tashqariga chiqqan Dilya yanga karavotda sigaret chakib o'tirgan Ermat akaga tushdi. -Ha aka assalomu alaykum. -Yaxshimisiz... -Keling tinchlikmi? -Kecha kechqurunn... Bekmurod telefon qildi. -Yo'g'e? Rostdanmi? -Ha rost. -Pul jo'natmabtilarmi? -Jo'natmabdi... jo'natmaydi ham... -Iya... nimaga unaqa deyapsiz? -U... o'sha yerda, boshqa bir ayol bilan turmush qurubti. -Nima? ... -Ha shunaqa... Uyqusi ochilmagan Dilyaga bu sovuq xabar muz urgandek bo'ldi. -Nima, endi qaytib kelmas ekanlarmi? -Yo'q... qaytmasa kerak. -Nomard! boshini changallab yig'lashga tushdi Dilya. -Shu hafta, narsalaringizni yig'ishtirib uydan chiqib keting! -Nima? chiqib ketay? -Ha chiqib keting! -Lekin... lekin bolalarim bilan qayoqqa boraman?! Ermat aka qovog'ini solgancha indamay turardi. -Aka iltimos unday qilmang! -Kelin... gapni ko'paytirmang! Dilafro'z yanga chorasiz qolgandi. Bekmurod akani ota onasi vafot etmasdan turib, uyni Bekmurodni nomiga o'tkazishga ulgurmay qolgani sababli uy Ermat akani nomida edi. Dilya yanga yig'ladi, siqtadi, ammo foydasi bo'lmadi... Oradan 3 kun o'tib Ermat aka boshchiligida ular yashab turgan uyni buzib tashlash uchun ustalar brigada keldi. Alamzada Dilya yanga esa undan qanday qilib o'ch olish yo'lini izlay boshladi, ammo foydasi yo'q edi. Biror nimadan bo'lsayam naf olishga harakat qilayotgan Dilya bir devor qo'shnisi Gulnora opani pastqam devorchadan chaqira boshladi. -Yanga! Yangayuu! -Ha yanga? -Anvar ayang qani? -Magazinda o'tiribtilar. -Chaqirib yuborasanmi?! -Hozir! -Aya sizni Dilya chaqiryapti. -Senga nechchi marta aytganman, o'zingdan kattani sensiramagin deb! Nima ishi bor ekan? -Bilmadim... chaqir dedi faqat. -Sen savdoga qarab tur, borib kelay qani bo'lmasa. -Ho'p. -Ha kelinoy keling! -Assalom, yanga qalaysiz? -Yaxshi rahmat... -Anovi, yanga... uyimni yonboshida temirdan yasalgan yig'ma so'ri turibdida. Shuni sizlanikiga o'tkazib turay, bular ketgandan so'ng sotib yuboraman, biror narsamni ko'tarib yuborar... -Yo'g'ee kelinn... akayiz ko'rsa baribir olib ketadi. Qolaversa qaynonam bilsa gap tegadida menga. -Ey qaynonangiz bilmaydii... orqadan olib kirib qo'yaman. Yo'q demang iltimos... Gulnora opa biroz o'ylanib turib keyin rozi bo'ldi. Oradan bir necha soat o'tib Ermat aka uy buzadigan katta mashinada kirib keldi va uy yonboshida turgan so'ri yo'qligini payqadi. -Hoy Dilafro'z! -Ha? -Yonboshdagi so'ri qani? -Bilmayman! jerkidi Dilya yanga. -Bilmaysan? Nimaga bilmas ekansan? Sen shu yerdamiding? Dilya bezraygancha turaverdi. Ermat aka mashinada o'tirgan shafyorga "buz" degan ma'noda boshini qimtidi. Dilya yanga esa baqir chaqir qilib zo'rg'a uydagi kerakli narsalarini, ko'rpacha, sandiq, latta putta, kiyim kechak degandek, tashqariga olib chiqarib oldi. O'sha kuni havoning qovog'i soliq har zamonda yomg'ir sevalab o'tib ketar, anchagina salqin kun edi... Kech tusha boshlagandan keyin Dilya yanga yana o'sha pastqam devordan Gulnora opani chaqirdi. Bu safar u kishini o'zlari chiqdi. -Ha kelin? -Yangaaa... sizga bitta iltimosim bor edi. -Nima iltimos? -Manavi bolalarim bilan faqat shu kechagina, oshxonangizda bo'lsayam yotib turaylik... ertaga onamlarnikiga ketamiz! -Bilmasam kelin... meniyam qaynonam qo'yadimi yo'qmi... -Maylimi yo'q demang! -A men bir qaynonamdan so'rab ko'ray qani keyin sizga javobini aytaman! -Mayli bir so'rang qani. Ovqatga unnagan Gulnora opa ovqatini tagini osdida qaynonasini yoniga kirdi. -Oya! -Ha nima deysiz? -Haligi... xabariz bor, Dilafro'z kelinni uyini buzib tashlashdi bugun. -Xo'sh buzsa bizga nima? -Shunga... u bir kecha sizlarnikida tunab qolaylik, ertaga onamlarnikiga ketamiz, deyotgandi. Siz nima deysiz? -Eyy yo'qoting o'sha qanjiqni! O'zi eriyam shuni jalabligidan tashlab ketdida... Gulnora unga bir umr kun bermagan, jahldor qaynonasiga ortiq so'z deya olmadi va chiqib ketdi. -Yanga! Yangaaa! -Ha kelin. -So'radizmi yanga? -Ha so'radim... lekin foydasi bo'lmadi. -Shunaqa deng... -Ha. faqat xafa bo'lmang... bilasizku qaynonamni felini! -Yo'g'e mayli, ko'nmagan bo'lsalar. Bir iloji qilarman... O'sha kecha Dilafro'z uchta bolasi bilan ko'rpasini ustidan klyonka yopib yomg'irda tashqarida tunadi. Ertasi kuni ertalab sandig'idagi o'ziga kerak narsalarni, qozon tovoq, chinnivor, kiyim kechaklarini yig'ishtirib Gulnora opa bilan xayrlashib onasinikiga ketdi. O'shanda men u ayolni va bolalarini oxirgi marotaba ko'rganim bo'ldi. Keyinchalik eshitishimcha Dilya yanga ham Rossiyaga ishlagani ketibdi. Bolalariga esa hali taqdir sinovlari oldinda edi. Hayotning achchiq alamlarini yutgan bu bolalar kelajakda o'z yo'llarini topib ketishlariga ishonaman... E'tiboringiz uchun rahmat!