Ho`p, mayli Ozoda... Qiz ketarkan, nigohlarim uni ordidan yo`naldi. Zarina esa bu gal biroz keskinroq harakat bilan boshimni ko`zgu tomon burdi. So`ng esa boyagidek qo`shiq hirgoya qilib ishini davom ettirdi. Meni butun hayolim o`sha Ozoda isimli sohibjamol qizda ketdi. Bir narsa qiziq Zarina odatda oddiy qizlar bilan dugona bo`lmasdi, qizlar bilan uncha munchaga chiqishavermasdi. Olifta, tannoz qizlarniku, umuman jini suymasdi. Dugonalari ham bor, faqat ular ham bir paytlar birga mushg`ulotlarda qatnashgan kurashchi qizlar... Biroz Zarinani og`zini poyladim, miq etmasdi. Asta o`zim gap qotdim. - Zarina sanam qizlar bilan dugona bo`lasanmi? - Hmm... -dedi jilmayib. - Boyagi qiz kim? - Kim? - O`zing bilib turibsan-ku! - Ozodami? - Him! Zarina gapirishga shoshmadi. Qo`liga ustarani olib, sochimni so`ngi ishlovini qila boshladi. - Ana bo`ldi, Jasur aka! -qo`llari bilan sochimni u yer-bu yerini tog`irladi, - Qalay? - Zo`r... Qo`llaring dar ko`rmasin. Umring uzoq bo`lsin. Dadanglarni baxtida doyim sog` bo`lgin... -boyagi savolimga javob o`lish uchun atayin maqtovlar yo`llay boshladi. - Boringga shukur... Qancha bo`ladi? Cho`ntak kovladim. - Bugun sizga tekin... -dedi maqtovlardan erib ketib. - Yo`g`eee! Qo`l haqqini to`lamasa bo`maydi... -doyimgi narhda pulni uzatdim, - Zarina boyagi qiz kim? - Himmmm! Uuummmi... Ko`cha boshidagi do`konda ishlida. Joyron kenayini singlisi... Jayron kenayi yaqinda ko`payishgan edi. Shunga bir necha kundan beri do`konga singlisi Ozoda qarab turibdi. Tunov kun do`konda gaplashib qolgandik... - Turmushga chiqmaganmi? - Yo`q hali chiqishga ulgurmabdilar! -birdan qo`limdagi pulni yulib oldi, - Malumot tekin turmaydi, akajon... -dedi biroz zardali ohangda. - Tanishtirib qo`yolmaysanmi? - Meni kimdeb o`ylayabsiz Jasur aka?! Asta yo`lini to`stdim. Muloyim ohangda avray boshladim. Anig`rog`i yalina... - Zarinaxon, singiljonim! Agar tanishtirib qo`ysang, boshqa hech qachon g`ashinga tegmasdim! Yo`q dema endi bir singillik qilvorgin... Ko`zlarimni birozgina qisib yuzimni bechora qilib tikildim. Biroz o`ylanib qoldi. Men esa ko`zlariga qadab turaverdim. - Bo`pti ertga... - Bugun... Yo`q dema Zari ertaga ishga boraman-da!.. - Ho`p tushlikdan keyin chaqiraman... Zarinani yaxshi bilaman. Bazi o`g`il bolada yo`q yaxshi odati bor, vada berdimi albatta bajaradi. Ko`ngil hotirjam uyga kirdim. Yuvinib taranib oldim. Bu orada onam tushlikka taqirdilar. Tushlikni yeb bo`lishimizga, darvozaxonada Zarinani ovozi keldi: - Jasur aka... - Ha... - Bir daqiqaga qaravoring... Dasturxonga duo o`qishdi. Onam savolus nigoh tashlab qo`ydilar. Javob tariqasida: - Do`kondan biror narsa kerakmasmi? -dedim. - Shakar tugagandi... - Hozir opkelaman... -deb ayvondan sakrab tushdimda ko`chaga otlandim. Eshik yonida Zarina kutib turardi. - Kettdik? -dedim. - Yo`q avval siz dadamga xovlidagi so`rini surishib yuboring! -dedi. - Obbooo... O`zini ham bir dunyo kuching bor, shundaq o`zing surishib yubormadingmi? Ensasi qotib labini qiyshaytirib miyg`ida kuldi. - Rosti ko`ylagimni kir qilgim kelmadi! -ko`ylagini etagini ohista hilpiratar ekan, ayyorona tabassum qildi, - Siz hozir menga ``Yo`q!`` deyaolasizmi? - Haaa, yo`q deyolmayman! Yomon ichingdan pishgansanda Zarina lekin! - Ko`p gapirmay uyga kiraqoling dadam kutib qoldilar... -dedi uyiga ishora qilib. - Senchi? - Men Ozodani yonida bo`laman... - Mayli Zarina menham darov ortingdan yetib boraman... Ha faqat unga men maqtab qo`ygim ho`pmi singlim? Zarina do`kon tomon, men esa Zarinani dadasiga yordamlashgani ketdik. So`rini surdik, ammo tezda chiqib ketolmadim. Gaplashib o`tirdik, dab durisdan turib ketgani hijolat bo`ldim. Vohob akani esa hech gapi tugamasdi. Yaxshiyam sartaroshxonaga odam kelib qoldi. Shu boxona turdim-u, Ozoda va Zarina tomon oshiqdim. Do`konga kirsam chaq-chaqlashib o`tirishgan ekan. Zarina aktiyorlik mahoratini ishga solib, tasodufday meni qarshi oldi. Salom alikdan so`ng, Ozodagga ``Jasur akamlar`` deb tanishtirdi. Ozoda bilan esa tezda til topishdik. Ochiq ko`ngil, kirishimlik qiz ekan. Zarina, bizni tez chiqishib ketganimizni fahimlab yolg`iz qoldirib chiqib ketdi... Hullas mijozlarni kirib, chiqishiga qaramay yaqin bir soat Ozodani yonida bo`ldim. Ilk tassurotlarim kutganimdan ham a`lo darajada edi. Birinchi urinishdayoq telifon raqamini oldim... Shu tariqa Zarina sabab Ozoda ikkimizning muhabbat qasrimizni poydevoriga tamal toshi qo`yildi. Ertalab ishga ketayotib, kechqurin ishdan qaytayotib do`koniga kirib o`tishni o`zimga odat qildim. Yana uyda nima kam bo`lsa darov do`konga chopordim. Qancha ko`p bo`lsa shuncha Ozodani yonida bo`lgim kelardi. Uning husni, malohatiga shaydo edim. Tunda esa telifonda suhbat qurardik... Sevgidan sarmast, odamdan ikki oy o`tib ketganini ham sezmabman. Dam olish kuni edi. Yugur, yugur ishlarni tugatib, uyga qaytasam onam sandiq ochib o`tirgan ekanlar. - Hormang onam nimalar qilyabsiz? - Seni to`ying uchun... -onam sandiqdagi narsalarga ishora qildilar, - Qaragina o`g`lim hammasi tayyor... Qani endi to`yingni boshlab yuborsam! - Onajon oz qoldi. Yana biroz kuting ho`p? -dedimda xonam tomon yurdim. - Shoshma!.. -dedilar allaqanday tugunchani ocharkanlar. Tuguncha ichidan bir rummolchaga tugulgan narsani oldilar. Ichida bir juft sirg`a va uzuk bor ekan. - Tunov kungi yig`ilishni puliga oldim. Qarginchi chiroylimi? Asta qo`limga oldim, naqadan chiroyli zargarlik ishi. - Betakror onajon didingizga tasanno! - Bo`lg`usi kelinim uchunda! -onam ajib entikish bilan, oftob misol mehir sochib chayqaldilar, - Kelinim uchun! Onamning so`zlaridan to`lqinlanib ketdim. - Onajon shu uzukni menga bering iltimos... - Nega? -dedilar hayron bo`lib. - Aytdingiz-ku o`zingiz, kelinim uchun deb! -dedim suyganim borligiga shama qilib. - Nima rosdanmi? Onamning chehralari yanada yorishib ketdi. - Ha... - Voy bolajonim! Kim o`zi u? - Yaqinda bilib olasiz! Onam jon deb uzukni menga berdilar. Bo`lajak yorim uchun atalgan uzikni qo`limda o`ynagancha xonamga kirdim. Qutichasini ochib uzukka termulgancha, o`rnimga yotib olib, Ozoda haqida o`y surdim. Qanday yoqimli hislar, Ozodani o`ylaganim sayin, hayajon bosib yuragim allanechuk dupurlardi. ``Ertagayoq Ozodani qo`lini so`rayman! Nega endi ertaga bugunoq!`` Tezda Ozodaga qo`ng`iroq qildim. Kechaga hiyobonga sayirga taklif qildim. Yo`q demadi... Astoydil, hafsala bilan kechki uchrashuvga taraddutlandim. O`ylaganim sayin, quvonchim o`zimga sig`masdi. Ozodaga yoqishimni bilganim uchun, uylanish taklifimni rat etmasligini his qilardim. U huddi mening ko`nglimdagi qiz. Ozodani uchratishimga sababchi Zarinadan ham cheksiz minnador edim... Nihoyat men intiq kutgan kech ham tushdi. Ozoda bilan aytilgan joyda uchrashdik. Avval hiyobon yo`laklarida yolg`iz aylandik, muzqaymoq yedik, qayiqqa tushdik. Biroz havaskorlar qo`yayotgan tomoshani ko`rdik. So`ng yana aylandik. Ozoda tez-tez telifoniga qarab qo`yardi. - Tinchlikmi Ozoda? - Jasur aka pochcham va opam bir soatga ruhsat berishdi! -dedi ketishi kerakligiga shamma qilib. ``Dedmak men kutgan vaqt bo`ldi!`` - Mayli qaytaqolaylik!