Baxt kuylagidagi kizi olomon urtasida yuzlarini kafti bilan yopib, kon yiglardi. - Mana, yuvindi kizlaringni olinglar! Sharmandalar! Endi xalk oldida kanday bosh kutarib yurasanlar? - kuyovni amakisi ogziga kelgan gapni aytib, sukinib gapirardi. Komil aka uyiga ukdek kirib ketdi. Zum utmay, kulida pichok bilan kaytdi. - Nilufaaaaaar! Men seni ok kildim! Senday kizim yuk endi! Menga sharmanda kizning keragi yuk! Xaloyik, men bu kizni kuyday suyib tashlayman! Bu xamma kizlarga sabok bulsin! - Komil aka pichok bilan kiziga tashlandi. Kuni- kushni erkaklar unga yopishishdi. Kulidan bir iloj kilib pichokni tortib olishdi. Maxalla oksokoli, xotin-kizlar kumitasi raisi xam etib keldi. Zamira opa Nilufarni yuziga tarsaki tortib, yuz-kuzi aralash ura ketdi. - Yaramas kiz, bizni er bilan yakson kilding! Bergan ok sutimga rozi emasman! Iffatingni kimga boy berding, lanati kiz, - kizini urib charchagan Zamira opa xushidan ketib yikildi. Uni kutarib uyga olib kiriShdi. Kon bosimi oshgan Komil akaga xam dori ichirib, ichkariga olib kirishdi. - Nimaga sen indamaysan? Bir ogiz gapirsang- chi Nilufar. - Shu gaplar rostmi, Nilufar? - Men bu gaplarga ishonmayman, singlim. Sen suvday poksan. Gapir, chimildikda nima buldi? Gapirsang-chi... Opalar Nilufarni urtaga olib, surokka tutishdi. Nixoyat Nilufar tilga kirdi. Aka- opalarining oyoklariga yikildi. - Bularga ishonmanglar! Xammasi yolgon, xammasi buxton! Menga birorta yigit xatto jimjilogini tekkizmagan. Xa, opajon. Men pokman. Lekin bugun mening nomimni bulgashdi. Yuzimga kora loy chaplashdi. Bular borib uglidan surashsin xakikatni... meni tibbiy tekshiruvdan utkazinglar... ming marta utkazinglar... men pokman... dadajon, oyijon, menga ishoninglar... Bu ayanchli vokeaga butun maxalla guvox buldi. Maxalla oksokoli xammaga tarkalishni buyurdi. Kuda tomonni biroz tinchlantirib, ortga kaytarishdi. Opalar Nilufarni uyga olib kirishdi. Kizgina yuvinib, baxt kuylagini yirtib tashladi. Opalar asl xakikatni bilish uchun singilni gapga solishdi. Nilufar chimildikda bulib utgan gap- suzni okizmay- tomizmay opalariga yiglagancha suzlab berdi... ...Yuz kurdi marosimi utgach, kelin-kuyov gushangaga kirishdi. Nilufar xayajondan titrar, zimdan kuyovni kuzatardi. Lekin kuyov Ulugbek kelinni yuzini ochishga shoshilmas, u kanakadir sovukkon, sarosimada edi. Oradan bir necha soat utdi xamki, kuyov kelinning oldiga kelmadi. Nilufar xayron, nima kilishni bilmasdi. Kutilmaganda Ulugbek kulida pichok bilan uning oldida paydo buldi. Nilufar kurkib ketdi. Rangi devorday okardi. Bakirmokchi edi, Ulugbek kafti bilan uning ogzini maxkam yopdi. - Kurkma, ovozingni chikarma! Senga aytadigan gapim bor... - Men anchadan beri bir kizni sevaman. U xozir mendan xomilador. Lekin ota- onam u kizga uylanishimga rozi bulishmadi. Otam agar usha kizni desang, seni uydan xaydayman, ok kilaman, uy-joydan mosuvo kilaman, dedilar. Oyimni xam kundirolmadim. Chunki u kizning onasi uyinchi, uni xatto Mama roza, deyishadi. Ota-onam surab-surishtirib, buni bilib olishibdi. Nima kilay, men u kizni sevaman. Onasi yomon bulsa, kizi azob chekishi kerakmi? Bizlar yakinda farzandli bulamiz. Unga uylanmasam, onasi meni tinch kuymaydi. Boshimga it kunini soladi. Uning kulidan xar narsa keladi. Yana ota-onamga ok bulishni, uy- joydan kuruk kolishni istamayman. Meni tushundingmi?