Bu hikoya 18 yoshdan kattalar uchun mo`ljallangan. Agar voyaga yetmagan bo`lsangiz, hikoyani tark eting. -Ushbu hikoya sizlarga manzur bo`lyapti deb umid qilaman- Agar hikoyaning avvalgi qismlarini o`qimagan bo`lsangiz, oldingi qismlarini o`qing: Muallif: III Bob Mustaqillik kuni kechga yaqin hammamiz ko`chaga aylanishga chiqdik. Uyga ancha kech qaytdik. Hamma qatori men ham tezda uxlashga yotdim. Ertasiga ertalab, 2-sentabr tongida o`qishga otlandim. Yangi o`qish joyimga bir-ikki borganligim uchun yo`lni sal-pal bilardim. Dilnoza ham chiroyli bo`lib kiyinib olgandi: oppoq kofta, tizzadan bir qarich yuqori yubka. Koftasiga yaxshilab tikilgan odam old tarafdan gullari bo`rtib chiqib turgan, orqa tarafdan iplari bilinib turgan ichki kiyimini ko`rishi mumkin edi. Men Dilnozaga yeb qo`ygudek qarayotgan bo`lsamda, o`ziga sezdirmaslikka harakat qilardim. Dilnoza ikkimiz bitta taksi ushladik. Neksiyaning orqa tarafiga ikkimiz o`tirib oldik. Yo`l-yo`lakay u bilan gaplashib, ochiq turgan sonlariga tez-tez ko`z tashlab qo`yardim. Avval Dilnoza o`qiydigan maktabga borib, Dilnozani tashlab, undan keyin yangi kollejimga yo`l oldim. Men borgan kollej naq jannatni o`zi edi. Hammayoqda ochiq-sochiq kiyingan qizlar hammani ko`zini o`ynatardi. Men tushgan guruxda 7-8ta o`g`il bola, 10-15ta qizlar bor edi. Ular bilan yuzaki tanishib oldim. O`qituvchilar nazoratni qattiq ushlashiga qaraganda, buyerda o`qish qattiq nazorat qilinardi. Darslardan chiqib, uyga kelganimda soat 2lar atrofida edi. Uyda Dilnoza yolg`iz o`zi edi. Men kiyimlarimni alishtirdimu, ovqatlanishga ham o`zimni holsiz his etib, krovatga cho`zilib oldim. Yigirma daqiqalardan so`ng xonam eshigi ochildi: -Aka? Uxlayapsizmi? -dedi Dilnoza past ovozda. -Yo`q, -dedim g`udranganga o`xshab. -Ovqatlanmaysizmi? -so`radi Dilnoza ovozini ko`tarmay. -Yo`q, qimirlashga ham holim yo`q. -Charchadingizmi? -Dilnoza shunday deb ichkariga kirdi va menga yaqinlashdi. -Rosa charchadim. Dilnoza men yotgan krovat yoniga kelib, polga cho`kkalab o`tirdi. Men qornimni pastga qilib yotardim. U qo`llari bilan yelkamni uqalay boshladi: -O`qish qiyin ekanmi? Men indamadim. Uning qo`llari mening yelkalarmga tegishi bilan asbobim uyg`ongandi. Yaxshiki, yuztuban yotibman, aks holda Dilnozani oldida hijolat bo`lib qolarmidim. Bir tomondan Dilnoza ko`rib qolishi yaxshi deb ham o`yladim. Ana o`shanda Dilnoza bilan erotik mavzularga o`tarmidik. Lekin bunday qilishga ochig`i qo`rqardim. Chunki Dilnoza begona emas, hafa bo`lib qolsa -Ajab bo`pti, menga nima?- deb keta olmayman. Dilnoza o`n daqiqacha yelkamni uqalagach, o`rnidan turib, xonani tark etdi. Men esa ichimda o`zimni -Tayyor oldimda o`tirgandi, uyda hech kim yo`q edi. Shartta quchoqlab olsam bo`lmasmidi?- kabi gaplar bilan so`kardim. Madorim yanada kamayib, ko`zlarim yumilayotganini his etdim. Ko`zimni ochganimda vaqt shomga yaqinlashib qolgan ekan. O`zimga kelish uchun biroz ko`zimni ochib yotdim. Besh daqiqalardan keyin xonadan chiqib, hammomga kirdim va yuz-qo`limni yuvib, mexmonxonaga o`tdim. Kelinoyim kechki ovqat mahali uchun salat tayyorlardi, Dilnoza Diyorbek bilan televizor tomosha qilardi. -Ha, Sardorbek, o`qishga borib charchab qolibsizmi? -hazil aralash gapirdi kelinoyim. -Shunaqa shekilli, negadir holsizlandim. -Hali buyerga o`rganmagansizda! Dilnoza yonimga surilib, shortigining cho`ntagidan telefonini oldi. Telefon menyusidan galereyaga kirib, rasmlarni ochdi va menga bir rasmni ko`rsatdi. Men yaxshiroq qarash uchun telefonni qo`limga oldim. Rasmda 5ta qiz yonma-yon turardi. Ularni orasida Dilnoza borligidan va boshqa qizlar ham oq rangli kiyim kiyganidan ularni Dilnozaning sinfdoshlari deb o`yladim. Rasmdagi qizlarni hammasi kalta yubkada edi, faqat bittasidan tashqari. U kiygan narsani ham kalta yubkadan farqi yo`q: chiqsa bir qarich chiqadigan jinsi shortik (menga qolsa jinsi trusik deb atagan bo`lardim). -Xo`sh? -dedim Dilnozaga qarab. -Qarang, oramizda eng chiroylisi kim ekan? -deb so`radi Dilnoza yosh bolalardek harakat bilan. Men yana qaytib rasmga qaradim. Tavba, boya etibor bermagan ekanman, boshqa bir qiz kiyib olgan ustki kiyimining bir tarafi deyarli yo`q. Agar o`sha joydan chiqib turgan lifchikning bir tarafi bo`lmaganda edi, ko`kraklari deyarli to`liq ko`rinardi. Qizlarni yuziga qararkanman, aytarli chiroy ko`rmadim. Nimasiga bunaqa ochiq kiyinib olishgan? Yo ochiq kiyim ularni yuzini to`sadimi? (menimcha bunaqa yarim-yalang`och yurganda boshqalar ularni ko`kraklariga, sonlariga, yelkalariga qarash bilan band bo`lib, ularni yuziga qarashmasa kerak). -Mmmm, -dedim o`ylanib, -To`g`risini aytsam hafa bo`lmaysanmi? -Aytavering, -dedi Dilnoza, hafa bo`lishga tayyorlanib. -Sendan boshqa hamma o`rtog`ing xunuk ekan. Dilnoza muzqaymoq olgan boladek sevinib, chap qo`limni (Dilnoza chap tarafimda o`tirgandi) quchoqlab oldi va boshini yelkamga qo`ydi. Men o`zimni biroz noqulay his qildim, chunki qo`lim uning o`ng ko`kragining chetiga tegib turar, o`zim huddi uni ikkala ko`kragini ushlab olgandek ichimda hursand edim. Asbobim ham joyida uyg`ondi. Ishni beliga tepmasin dedimda, oyog`imni chalishtirib oldim. -Ahmoqlar, yana bo`lsa bular meni xunuk deb hisoblarkan, -dedi Dilnoza, soxta hafa bo`lib. -Qayoqdan bilding? -Bir o`rtog`im aytdida. -Sen qayoqdan bilasan, balki u aldagandir? Ataylab senlarni urushtirish uchun? -E yo`q, aytgan o`rtog`im eng yaqin dugonam. Bular bilan esa, unchalik ham yaqin emasmiz. -Bular bilan yaqin emassanu, quchoqlashib rasmga tushasanmi? -Rasmga tushayotganda bo`laveradida. -Ha, ho`p, seni xunuk deyishgan bo`lsa nima bo`libdi? Shu bilan xunuk bo`lib qoldingmi? -Voy, aytgan gapini qarang, shunaqa ham deydimi? Yana bo`lsa sinfimizdagi yigitlarni hammasi ularni yaxshi ko`rishadi. -Nima bo`libdi? Kimni yaxshi ko`rishsin unda? -Bitta ham yigit yaxshi ko`rmaydi meni, hammasi ularni yaxshi ko`rishadi. -Yaxshiku. . . Shoshma, bu deyman, yoqtirganing bormi? -Eee, jinnivoy, -u shunday deb huddi silagandek, yuzimga ohista urib qo`ydi. -Yigitim yo`q. -Yigiting bormi deb so`ramadim, yoqtirganing bormi dedim. Biror sinfdoshingni