Bu hikoya fantaziya mahsuli bölib, hikoyadagi qahramonlar real hayotda yöq.

Ziyofat tomon ketar ekanmiz, közlarimdagi quvonch va beg'uborlikni yashira olmasdim. Yöldagi darahtlar, baland binolar va körkam hiyobonlar ham, mening quvonchimga sherik bölayotgandek edi göyo. Ziyofatga borganda birinchi qiladigan ishlarimni reja qila boshladim. U yerga yetib olganimizdan söng, Mohirani yana körishimni öylasam, bahru-dilim yayrab ketardi. Bugungi ziyofatni bir yarim oydan beri intiq bölib kutmoqdaman. Ziyofat qiziq emas, menga faqat Mohira kerak. Chunki, u meni sevgilim. U ham meni intizorlik bilan kutmoqda degan umiddaman. Oxirgi marotaba körishganimizda, bizning uyda, mening yotog'imda birga bölgandik. Uning qizligini 1yil oldin olganman. Shu orada bor yög'i uch marta birga bölganmiz. Biz bir-birimiz bilan qanchalik körishishga harakat qilmaylik, ota-onalarimiz bunga izm berishmasdi. Körishganimizda ham, biz uchun oddiy bölib ulgurgan siypalashlar, quchoq va bösalar bilan cheklanib qolardik. Bugun esa u bilan nima qilib bölsa ham birga bölishim, hushböy iforidan, gözalligidan va silliq badanidan bahra olishim kerak edi. Shunday shirin hayollar bilan manzilga yetib keldik. Mashinani avtoturarjoyga qöyib, "Zarafshon" zinalaridan yuqoriga kötarila boshladik. Asosiy eshik tomon yaqinlashar ekaman, hayajon va sog'inch hislarimni vujudimni qamrab olayotgandi. Chiroyli bezatilgan "hall" orqali katta zalga ötdik. Bu zal juda ham chiroyli bezatilgan, devorlari naqshinkor, shiftlaridagi bezaklari va kattakon qandil ham zalga körk berib turardi. Ammo menga bu naqshlardan köra, Mohira köproq körk bag'ishlaydigandek tuyulardi. Ota-onam ortidan ergashib, mezbonlar, ya'ni ziyofat egalari va boshqa mehmonlar bilan körishib chiqdim. Mohirani ota-onasi ham kelib bölishibdi. Demak, qizlari ham shu yerda. Men tengi yigitlar deyarli yöq ekan. Faqat bir-biridan chiroyli qizlar körinardi. Ular orasidan Mohiramni qidirib, qöshiqchilar oldiga kelib qolibman. Shu qöshiqchilar sahnasi ortida fotostudiya ish yuritar ekan. Ösha yerdan tanish ovoz keldi. Zum ötmasdan ikki qiz bilan kulishib, fotostudiyadan Mohira chiqib keldi. Men uni körib közlarimdagi quvonchni yashira olmadim.

-Fozilaka, dedi u ham meni körib hursan bölgan holda.

-Qalesan, seni qidirib yuruvdim.

-Hozir, bir daqiqa Fozilaka.

U shunday deb haligi qizlar bilan nimanidir gaplashdiyu, hayrlashib yonimga keldi. U mendan bir qadam narida turardi. Etagi yergacha tushib turgan, ammo yelkalari va kökrak tepa qismi ochiq bölgan bu binafsha rangi köylagi, uni bu kecha malikasi ekanligini bildirib turardi. Bir tekisda yoyilgan sochlari esa, körkiga körk qöshib, mening ehtirosimni qitiqlardi. Uni közlariga sog'inchga tölgan közlarim bilan qarab:

-Seni qanchalik sog'inganimni bilasanmi gözalim?

-Qanchaligini bilmadimu, lekin aniq meni sog'inchimdan kam.

-Seni shu yerni özida bag'rimga bosib diydoringa töygim kelayabdi.

-Yöööq, ahmoqqinam meni, odam köpku, oyim ham ana bizga qarab turibdilar.

-Menga farqi yöq, odamlar ham, onang ham bilib qöyishsin örtamizdagi tuyg'uni!

-Qanday tuyg'u ekan?

-Muhabbat tuyg'usi azizam, muhabbat!

-Balki faqat ehtirosdir a?

-Agar shunday bölganida hozir meni quchog'imda bölarding.

-Mayli Fozilaka, tarqalaylik! Men özim sizga ishora qilaman jonim.

Oxirgi sözdan yaxshigina ta'sirlanib kettim. Bu ta'sir bir qismi shim ichidagi "jangchi"ga ötib, u ham uyqudan biroz uyg'onib ketdi. Restoran bariga borib qizish uchun ozgina, ellik gramm viski bilan ichak yöllarim va oshqozonni chayib oldim. Özimda biroz bölsada özgarish boshlanganini sezdim. Telefon hushtagidan apil-tapil chöntaklarimdan uni qidirib topdim. Mohiradan yangi xabar kelibdi.

"qayerdasiz".

Jin ursin, yodimdan kötarilibdiku. Tezlik bilan katta zalga chiqdim, Mohira körinmayabdi. Örtaroqqa keldim, ha ana u, boshqa zalga kirib ketayabdi. Ösha 9al tomon men ham yura boshladim.

-Foziljon, qayerga shoshayabsiz?

Beihtiyor öng tomonga qaradim, Mohirani dadasi. U tomonga asta qadam tashlab bordim.

-Assalomu alaykum, Salim aka, tuzukmisz, kelnoyim tuzukmilar, Mohirani öqishlari yaxshimi?

-Besh daqiqa oldin gaplashib turgandingizku Mohira bilan.

-A? Haa aytgancha, tög'ri, yodimdan kötarilibdi, dedim kalovlanib.

-Haa, xotirani yaxshilang. Qolganlar yaxshi, tuzuk.

-Unaqada yaxshi, ajoyib ziyofat bölmoqda.

-Haa, mayli, boraqoling qayergadir shoshilayotgandingiz.

Madaniyat bilan Salim aka bilan xayrlashdimda, boyagi zalga kirdim. Bu zal kichikroq, ammo asosiy zaldan köra chiroyliroq ekan. Devorlar ajoyib alvon tusdagi gulqog'oz bilan bezatilgan, polda ham chiroyli alvon gilam. Shiftda mayda har xil chiroqlar közni olardi. Zal örtasida esa katta dumaloq va baland stol joylashgandi. Stol usti nozu-nematlar bilan töldirilgan. Biroq stullari yöq. Haa, axir bu "shvet stöli"ku(столь шведская). Hayolimni chalg'itgan zalning bir burchagida Mohira menga kulib qarab turardi. Hech narsa demay, bag'rimga qattiq bosdim. Gözal chexrasiga qaradimda, lablariga endi yaqinlashgandim, zalga ofitsiant kirib qoldi.

Ehtirosli onlarimiz endi boshlanay deganda halaqit bergan bu ofitsant, asabimni buzib yubordi. U bir bizga, bir stolga va bir qölida turgan patnosdagi narsalarga qarab, nimalarnidir stolga joylar edi. Patnosi böshab, tez qadamlar bilan zalni tark etdi. Hushbichim qilib ilingan deraza pardasi yonida, biz bir-birimizga qarab turardik. Ofitsant halaqit berib, undan uzgan qöllarimni endigina qayta tiklamoqchi edim, yana bir boshqa ofitsant zalga kirib keldi. Qöllar yana uzoqlashdi, asablar esa taranglashdi. Bu galgi ofitsant bizga qaramasdan, qölidagilarni stolga qöydida, zaldan chiqib ketdi. Bir-birimizning közlarimiz yana töqnash böldi.

-Fozilaka, bu yerdan ketaqolaylik! Kimdir sezib qolmasin.

-Qani unda buyoqqa yurchi!

Men uni qölidan ushlab ortimdan ergashtirdim va ofitsantlar kirib chiqayotgan eshikdan ichkariga kirdim. Bu yer taom, yarimfabrikatlarni tayyorlash xonasi, salatxona va oshxonani zalga bog'lab turuvchi katta va uzun yölak ekan. Ikkimizga ham qiziq tuyulgan yölak böylab yurib, ovloqroq joy yoki xona qidirar edik. Bu yerda bizni taniydigan hech kim bölmagani tufayli, bemalol harakat qilar edik. Yoshimiz yigirmaga yetgan bölsada, yosh bolalardek qöl ushlashib, bir-birimizga har-xil qiliqlar qilib ketar edik. Afsuski, pichoqqa ilinadigan joy topa olmadik. Yölak binoga halqa shaklida joylashgan ekan. Shu sababli biz, yölakka kirgan boyagi eshik oldidan chiqdik. Svet stoli joylashan zalga qaytib chiqdik.

-Hösh, endi nima qilamiz gözalim?

-Bilmadim, ammo bu yerdan, ya'ni ziyofatdan keta olmaymiz.

-Haa, bilaman.

Boshim qotib qolgandi. Mohiraning tim-qora, mehr töla közlariga qarab turishdan özga chora qolmagandi göyo. Shu vaqt zalga patnos kötargan bir ofitsant kirdida, qölidagilarni stolga qöya boshladi. Kutilmaganda qölidagi patnos muvozanatini yoqotdida, patnos polga tushib ketdi. Patnosda funduklar töldirilgan krimankalar bor edi. Idishlar sinmadi, amm o funduklar har qayoqqa sochilib ketdi. Ofitsant chökkalab ötirdida, funduklarni tera boshladi. Funduk qurg'urlar stol tagiga ham tushib ketgan ekan. Ofitsant bechora tört oyoqlab stol tagiga kirdida, stolning biz turgan tomonidan qölida bir nechta funduklar bilan dovdirab chiqib keldi. U zaldan patnosini olib chiqib ketdi. Shu onda Mohira haholab kulib yubordi. Mohiraning chexrasiga kulgu olib kelgan bu holat, menga g'oya olib keldi. Ikkilanib öylab ötirishga vaqt yöq edi. Mohirani qölidan shart ushladimda, stol xoniga keldim. Stol ustidagi tahlab qöyilgan ryumkadan ikkita va kichikroq shishadagi vinodan bitta olib stol tagiga qöydim. Stol atrofiga hushbichim qilib ilingan pardani bir qismini kötardimda, egilib tagiga kirdim. Bu holatdan hayrat va qiziqish töla közlarini katta-katta ochib turgan Mohiraga ishora qildim.

-Buyoqqa kel!

-Nimaga, jinni bölganmisiz, dedi u ham kulib.

Yuzimni ozgina jiddiy qiyofaga keltirgandim, Mohiram oldimga asta kela boshladi. Nimadir demoqchi bölgandi, uni oyoqlarini bukib, belidan kötardimda stol tagiga olib kirdim. Haaa. Mana buni "xona" desa böladi. Gap bölishi mumkinmas. Stol taxminan öttiz kishilik katta, doira shaklida bölgani uchun, bemalol ikkita odam uzalasiga yotsa böladigan darajada keng edi. Zal interyeriga moslab tikilgan alvon tusdagi stol pardasi yerdan bor yög'i, bir barmoq enlik baland turardi. Shu parda sababli, stol tagi juda ham chiroyli qizil tusga kirgandi. Hattoki, Mohiraning yuzi ham qizg'ish körinardi.

-Mana endi birgamiz Mohiram!

U bu gapimga indamay, bosh chayqab erkalanib qöydi. Qulayroq joylashib oldimda, oyoqlarini tizzasidan bir tomonga bukib, bir qöli bilan polga suyanib turgan nozigimni lablariga labimni bosdim. Shirin, totli, lazzatli, titroqli, yumshoq, qaynoq lablari meni öziga yutib yuborgudek edi. U menga tinmay javob qaytarardi. Men uni labini pastini mayingina qilib tishlab-tishlab olardim. Lablardan böshab, tepa-past yura boshladim. Silliq yuzlardan, atirga chömilgan böyinlardan, qitiqlovchi quloq taglaridan öpdim. Kostyumimni yechib tashladim. Tugmalarimni iktasini böshatdimda, magnit singari bir-biriga talpinayotgan lablarni yana qovushtirdim. Bösalarni uzmasdan, Mohining tik turgan qölini asta poldan uzdimda, özini boshi va yelkalaridan ushlab ohistalik bilan yotqizdim. Özim esa tizzalarimni uning beli ikki chetiga qöyib, yaxshi joylashib oldim. Silash mashqini uni körkam yelkalaridan boshladim. Qöllarimning biri tepaga, sochlarga chiqib öynay boshladi, ikkinchisi esa, yetarli darajada katta bölib ulgurgan siynalar ariqchasiga bordi. Öng qölimni ariqcha orqali ozgina kirgizdimda, kökraklar tepasini öynab, eza boshladim. Bu orada esa uning jallod lablari, mening lablarim va yuzlarimni qip-qizil qonga belagan edi.

-Yuzlaringiz...

-Nima qipti yuzimga, hunukmanmi?

-Yöööq, jinnivoy, qizil bölibdi.

-Lab böyog'ing sharofati bilanda.

-Haa.

U hali ham ehtirosga berilmagandi. Menimcha, kiyimlar bunga sabab. Undan uzilib, köylagimni yechaman deb, boshimni balandroq kötarib yuboribman. "gurs" etkan ovozdan ikkalamiz ham kulib yubordik. Stol tagida ekanligimiz esimdan chiqgan ekan.

Bir onlik kulgudan söng boshimni bir siladimda, tugmalarni yechishni davom ettirdim. Maykani ham yöl-yölakay yechdim. Mohiraning ham böyni aralash yelkalaridan bir qölim bilan kötarib, ikkinchi qölim bilan orqasidagi zamogini yechdim. Shunda ham tor turgan köylagini, kökrak tepa boshlangan joyidan pasga tortib tushurdim. Yon tomonidan taqiladigan pushti siynaband, qizil rang aralashib, uning qomatiga zeb berib turardi. Shu pushti bezak ustidan kökraklarni eza boshladim. U esa boshini kötarishga harakat qilar, mendan bösa olishga intilayotgandi. Men aksincha, uni ehtiroslarini battar junbushga keltirib, harakatlarimni ohistalik bilan qilar edim. Yig'ilib qolgan binafsha rang köylakni, avval qorin, bel, keyin ... jinsiy lablar ustidan ötkazdimda, oyoqlardan chiqarib nariroqqa tashladim. Uning yuziga egilib, bösalar ola boshladim va belimni kötarib shimimni ham qiyinchilik bilan yechib tashladim. Bu stol tagida kiyinib-yechinish emasdi. Shunday bölsada, oldingi birga bölganlarimizdan ham köproq ehtiros shu yerda mujassam bölayotgandi. Ayni paytda örtamizda bölayotgan ishlarga, endi faqatgina ich kiyimlarimiz guvoh bölayotgandi. Biroz lablar taftidan bahra olib, söngi latta-puttalarni ham yecha boshladim. Byusgalter honimlarini yechish qanchalik qiyin bölgan bölsa, ozodlikka chiqqan egizak kökraklarga tegmasdan, shunchaki qarab turish ham, öshanchalik qiyin böldi. Navbat-navbat trusiklarni ham yechib tashladim. Zalga yana ofitsantlar kirib chiqa boshlashdi shekilli, stol ustida bir-biriga urilgan chinni, duq-duq etib qöyilgan idishlar ovozlari paydo böldi. Biz esa qip yalang'och bölib, qip-qizil tusga kirgan stol tagida ehtiros ila bir-birimizga yopishdik. Yalang'och badanlarimiz bir-biriga singib ketgandek edi göyo. Asbob ham, kerakli joyni özi topib, ösha yerga qadalib turardi. Qöllarim bilan uning bor-budini silay boshladim. Yuzimni esa, egizak kökraklar nldiga olib kelib, birin-ketin öpa boshladim. Öpichlar orasida astagida tagidan tishlab olardim. Oyoqlarim bilan uning oyoqchalari ustini bosib olgandim. Qöllarimdan birini asta-sekin asaldoni ustiga tushirdimda, ehtirosli silashlar seriyasini boshladim. Mohiradan vanihoyat, ehtirosli tovushlar eshita boshladim.

-Ohhh... Mmmm...

U mening naq tagimda baliqday tölg'onardi. Közlarini yumib, pastki labini tishlab oldi. Mening badanimda tinmay mayinlik bilan harakatlanayotgan qöllari ham, biroz tezligini oshirib harakatlana boshladi. Bu qöllar qayoqqadir shoshayotganday harakat qilib, yelkalarimdan pastga, ya'ni öziga torta boshladi. Uning hohishga bu safar köndim va bir-biriga mushtoq lablarni qovushtirdim. Mohiraning lablari titrab:

-Oooh... Böldi jonim qiynamang.

Men uning klitoriga barmoq tiqib öynay boshladim. Battar ehtirosini keltirar edim.

-Oooxx, aayyy...

Uning ovozlari meni ham ehtirosimni eng baland chöqqiga olib chiqqandi. Yana ozgina qiynasam ahmoqlik bölar edi. Jangga shay turgan "jangchi"mni öz manziliga tög'irladimda, lazzat deb atalmish g'orga yorib kira boshladim. Boshida g'or ichiga kallasini özini tiqib möralatib kördim. Keyin yana ozginasini, keyin yarmini kirgazdim. Ehtirosli ovozlar esa, mana endi öz simfoniyasini balandroq qila boshladi:

-Ahhh, uuuhh... Jonimmm, aaa...

Mohiraning ovozi tezlashib, balandlasha boshladi. Lablariga bösalar hadya qilib, uning ovozini pasaytirishga harakat qildi. Shunda... Shunda qandaydir qadam tovushlar, ovozlar, kulishlar va musiqa kuyi birdaniga eshitila boshladi. Bu tovushlar borgan sari stolga yaqinlashib kelardi. Huddi bu odamlar stol tagiga qarash uchun kelayotgandek edi meni nazarimda. Biroz qörqdimda, asbobimni sug'urib, sergak tortdim. Pardaning kichik ochiq joyidan tuflilar, stol atrofini egallab olayotgani körindi. Tom tarasha tushganday, baland ovozda skripka va yana qandaydir musiqa cholg'u asboblari chalina boshladi. Haaa, ziyofat mana endi boshlandi. Men esa özimga kelib, tagimda hansirab nafas olayotgan Mohiram bilan, töhtatib qöygan ishimni davom ettirdim. Asbobimni ohistalik bilan oxirigacha tiqdim.

-Ayyy, jonnniiimmm.

Bu tovushlar faqat menga eshitilar edi. Odamlar ovqatlanayotgan stol tagida, biz birga qövushayotgandik. Men ikki qölimni, sevgilimning yelkalari chetiga qöyib, belimni pastga-tepaga qilib tempni oshirdim.

-Aaaaay, ahhh... Ooohh, mmmm.

Ehtirosli ovozlar ichimda otilish arafasida turgan vulqonni, qöyib yuborishga yordam berardi. Tezlik yuqori darajaga yetib, suyuqlik keldi.

-Ooooh, Fozil aaaka. Bor kuchim bilan asbobni sug'urib olib, alvon gilam ustiga tökib tashladim. Mohira ham bu ishni allaqachon qilib bölgan ekan. Uning yoniga holsiz dumaladim. Biz er-hotinlarday,

quchoqlashib, öpishib yotdik. Shvet stoli tagida.

Ziyofat egalari, hammani katta zalga, besh daqiqaga mikrofon orqali chorlashdi. Biz yotgan zaldan shaxdam qadamlar bilan chiqib ketgan mehmonlar ortidan, biz ham sekingina kötarildikda, katta zalga chiqdik. Hech kim sezgani yöq. Biz nihoyat birga bölgandik. Shvet stoli tagida.

Bu voqea ikki sevishganning xotirasiga abadiy muhrlanib qoladigan ajib bir ziyofat edi.